"Jeszcze w zielone gramy"- czyli krótka opowieść małego motylka

---

Sprawozdanie z II Przeglądu Spektakli Teatralnych w Igołomi

31 maja 2017r. nasze przedszkolaki wzięły udział w Przeglądzie Spektakli Teatralnych o tematyce ekologicznej zorganizowanym przez Przedszkole w Igołomi.
Maj to miesiąc teatru w naszej gminie. W tym czasie odbywa się coroczny konkurs teatralny organizowany przez Przedszkole im. Misia Uszatka w Igołomi. Tematem przeglądu jest tym razem ekologia. Stosunek do otaczającego nas świata, do mniejszych, słabszych i zależnych od nas jest przecież miarą człowieczeństwa.

Ziemia to wyspa wyspa zielona Wśród innych dalekich planet To dom jest dla ludzi dla ludzi I zwierząt, więc musi być…. Bardzo zadbany

Wszyscy chcą ratować Ziemię: mały jeżyk i pszczółka, a nawet sam pan doktor. Lecz czy to ziemi potrzebne lekarstwo? A może to ignorancja i zaniechanie człowieka wymaga leczenia. Przyroda próbuje się bronić swoim pięknem. Chce przekonać do siebie całym swoim wdziękiem. Rozkołysana w zielonym tańcu wznosi swoje "Alleluja" jak łabędzi śpiew.
W naszym przedstawieniu nie pada żadne słowo. Ten zabieg pozwala zrozumieć, że przyroda nie mówi i nie potrafi się bronić. Mieszkańcy łąki to owady, małe stworzonka, prawie niezauważane przez człowieka. Proste koszule to rodzaj tła, na którym barwne plamy tworzą portret żuka biedronki czy motyla. Budzi się dzień, na ekranie ukazuje się kulisty cień- słońce. świergot ptaków budzi śpiących mieszkańców łąki. Niczym ludzie biorą prysznic, czeszą się, jedzš wspólnie śniadanie i jak każda rodzina wychodzš do pracy. Krzštajš się po kolorowej łšce i niczym pył kwiatowy zbierajš kolorowe piłeczki. To dzięki ich pracy powstaje barwny napis „łška”, będšcy również tytułem spektaklu. Nagle w ich świat wdziera się warkot samochodu, krzykliwa muzyka i dwójka dzieci z siatkš na motyle. Chciałoby się powtórzyć za I. Krasickim "…le się bawicie! Dla was to igraszka, nam idzie o życie." Nadchodzi noc. Cicha kołysanka ma wszystkich ukołysać do snu. Nie może spać tylko mały motylek bez matki. Za ścianš, której nie może pokonać widzi cień kogoś bardzo bliskiego, zasypia bez niej. Słowa W.Młynarskiego na zakończenie majš cierpki posmak:
"Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy
Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany…"
Osierocony motylek, gdy wybrzmią słowa:
"my możemy być w kłopocie, ale na rozpaczy dnie…"
Odpowiada retorycznie
"Długo nie????????"
Aktorzy żegnają się z widownią znana piosenką J. Kofty "Pamiętajcie o ogrodach". I wiem na pewno, że choć schodzą ze sceny tekst jeszcze długo dŸwięczy w uszach.
Opr. Małgorzata Niemiec

---

Powrót

---